плаціна́т, ‑у, М ‑наце, м.

Соль плацінавай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́лка², -і, ДМ -лцы, ж.

Моцны алкагольны напітак.

○

Царская гарэлка — сумесь азотнай кіслаты з салянай.

|| ласк. гарэ́лачка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. гарэ́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хлары́ты, -аў, адз. хлары́т, -у, М -ры́це, м. (спец.).

1. Група слюдападобных мінералаў зеленаватага колеру, якія ўтрымліваюць хлорыстыя злучэнні.

2. Солі хлорыстай кіслаты.

|| прым. хлары́тавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нітры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Соль азоцістай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перхлара́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль хлорнай кіслаты.

[Ад лац. per — звыш і слова хларат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітра́т, ‑у, М ‑раце, м.

Спец. Соль азотнай кіслаты; салетра.

[Ад грэч. nitron — салетра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрацэлюло́за, ‑ы, ж.

Сумесь складаных эфіраў азотнай кіслаты і цэлюлозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіслава́нне, ‑я, н.

Спец. Апрацоўка тканіны слабым растворам кіслаты пры адбельванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урана́ты, ‑аў; адз. уранат, ‑у, М ‑наце, м.

Солі уранавай кіслаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфа́т, -у, М -фа́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Соль фосфарнай кіслаты, якая выкарыстоўваецца як угнаенне, а таксама ў тэхніцы і медыцыне.

|| прым. фасфа́тавы, -ая, -ае і фасфа́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)