телеуправле́ние (телемехани́ческое управле́ние) тэлекірава́нне, -ння ср. (тэлемехані́чнае кірава́нне);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радыётэлекірава́нне, ‑я, н.

Кіраванне на адлегласці якімі‑н. аб’ектамі, устаноўкамі па радыё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́данне, -я, н.

1. Знаёмства з чым-н., валоданне чым-н.

В. жыцця.

З веданнем справы.

В. замежнай мовы.

2. Падпарадкаванне, распараджэнне, кіраванне (кніжн.).

Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

управле́ние

1. (действие) кірава́нне, -ння ср.;

2. (учреждение) упраўле́нне, -ння ср., кіраўні́цтва, -ва ср.;

3. грам. кірава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кандамі́ніум, ‑у, м.

Дзяржаўнае кіраванне якой‑н. тэрыторыяй сумесна дзвюма або некалькімі краінамі.

[Лац. condominium ад con — з, разам і donimium — валоданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які знаходзіцца пры дзеяслове, залежыць ад дзеяслова. Прыдзеяслоўная часціца. Прыдзеяслоўнае кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

беспрыназо́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўтвараецца або ажыццяўляецца без выкарыстання прыназоўніка. Беспрыназоўнікавае словаспалучэнне. Беспрыназоўнікавае кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ронд ’парадак, кіраванне’ (Варл.). З польск. rząd ’парадак; урад’. Гл. рондзіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зе́мшчына, ‑ы, ж.

Частка Рускай дзяржавы, выдзеленая Іванам IV пасля ўвядзення апрычніны ў тэрыторыю, якая мела асобнае кіраванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самадзяржа́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самадзяржаўя, з’яўляецца самадзяржаўем. Самадзяржаўны лад. Самадзяржаўнае кіраванне. // Неабмежаваны ўладай. Самадзяржаўны правіцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)