Verbum

ві́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Куток каля печы, дзе стаяць вілкі, качарга і іншыя кухонныя прылады; качарэжнік.

2. Дзяржанне, ручка вілак, якімі дастаюць гаршкі з печы.

ба́цькаўшчына, -ы, ж.

1. Краіна, дзе чалавек нарадзіўся, грамадзянінам якой ён з’яўляецца.

Любоў да Бацькаўшчыны.

2. Месца, родны куток, дзе нарадзіўся і вырас хто-н.

Малая б.

3. Набытак бацькі, спадчына.

се́дала, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Жэрдка або некалькі жэрдак у куратніку, на якія садзяцца ноччу куры; курасадня.

2. перан. Месца, дзе чалавек пражыў многа гадоў; абжыты куток.

Пакінуць роднае с.

зашы́цца, -ы́юся, -ы́ешся, -ы́ецца; зак. (разм.).

1. Забрацца ў зацішнае, глухое месца і пад.; паглыбіцца ў што-н.

З. ў куток.

2. Не паспець зрабіць што-н.

З. з работай.

|| незак. зашыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

жывапі́сны, -ая, -ае.

1. гл. жывапіс.

2. Прыгожы, варты быць адлюстраваным у жывапісе.

Ж. куток Беларусі.

3. перан. Вобразны, яркі, выразны (пра мову, стыль і пад.).

Жывапіснае апавяданне.

|| наз. жывапі́снасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

забі́цца¹, -б’ю́ся, -б’е́шся, -б’е́цца; -б’ёмся, -б’яце́ся, -б’ю́цца; зак.

1. Ударыўшыся, разбіцца насмерць.

З. пры падзенні.

2. Забрацца, схавацца куды-н. (разм.).

З. ў куток.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Закупорыцца, засмеціцца.

Труба забілася пяском.

|| незак. забіва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.