Verbum

галёкаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Моцна крычаць, звычайна пераклікаючыся ў лесе.

|| наз. галёканне, -я, н.

не́ма, прысл.

1. Дзіка, роспачна (крычаць, галасіць, раўці і пад.).

2. Моўчкі, без слоў.

Цётка н. енчыла.

гарлапа́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што і без дап. (разм.).

Моцна крычаць, спяваць.

Г. на ўсю вуліцу.

бляя́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., бляе́; незак.

Крычаць (пра авечак, коз).

|| наз. бляя́нне, -я, н.

не́мы, -ая, -ае.

Жудасны, страшэнны, дзікі, роспачны.

Н. крык.

◊

Немым голасам (разм.) — вельмі моцна, што ёсць сілы (крычаць, плакаць).

куга́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

1. Плакаць (пра грудное дзіця).

2. Крычаць (пра саву).

|| наз. куга́канне, -я, н.

кукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Крычаць «ку-ка-рэ-ку».

|| зак. пракукарэ́каць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. кукарэ́канне, -я, н.

закрыча́ць, -чу́, -чы́ш, -чы́ць; -чы́м, -чыце́, -ча́ць; -чы́; зак.

1. Крыкнуць.

З. ад болю.

2. Пачаць крычаць.

Закрычалі «брава».