пярчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крупінка перцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясчы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крупінка пяску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залаці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Крупінка золата, залатая пылінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жвіры́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Крупінка жвіру. Плешчацца па краях [берагоў рэчкі] вада, жвірынкі маленькія вылізвае. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

драбо́к, ‑бка, м.

Крупінка якога‑н. цвёрдага рэчыва. Жанчына расшмаргнула завязку, узяла з торбачкі драбок солі, лізнула, панюхала. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салі́начка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. ласк. Крупінка солі. [Сымонка:] — Мы б рыжыкі салілі. Толькі солі ані саліначкі няма. Бялевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

части́чка часці́нка, -кі ж., ча́стачка, -кі ж.; крупі́начка, -кі ж., крупі́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крупи́нка ж.

1. крупі́нка, -кі ж.; (частица) драбо́к, -бка́ м.;

крупи́нка со́ли драбо́к со́лі;

2. перен. крупі́нка, -кі ж.; ка́ліва, -ва ср.;

◊

ни крупи́нки пра́вды ні крупі́нкі (ні ка́ліва) пра́ўды.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Маку́лінка ’макавінка’, ’крупінка, дробязь, драбніца’ (ТС, Нар. Гом.). Да мак (гл.). Адыменнае ўтварэнне з памяншальным суф. ‑ул‑ін‑к‑а, які з ‑ulʼа (Слаўскі, SP, 1, 110). Пар. таксама магу́лінка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жарсцві́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Крупінка жарствы.

2. перан. Якасць, уласцівасць жорсткага, жарсткаватага. Заўсёды цвёрды, з жарсцвінкай, голас быў цяпер ціхі, усхваляваны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)