зямля́цтва, -а, н.
1. Прыналежнасць па нараджэнні, жыхарстве да адной мясцовасці (пра некалькі асоб).
2. Аб’яднанне ўраджэнцаў адной мясцовасці, краіны ў другой мясцовасці, краіне.
|| прым. зямля́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гастро́лі, -ей і -яў, адз. гастро́ль, -і, ж.
Выступленні, спектаклі акцёраў па-за месцам яго сталай дзейнасці — у іншым раёне, горадзе, краіне.
Г. тэатра лялек.
|| прым. гастро́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
інвесты́цыя, -і, ж.
1. гл. інвеставаць.
2. звычайна мн. (інвесты́цыі, -цый). Доўгатэрміновыя ўкладанні капіталу ў асобныя галіны эканомікі ў краіне і за мяжой.
|| прым. інвестыцы́йны, -ая, -ае.
І. фонд.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
туры́зм, -у, м.
Падарожжа па сваёй краіне або ў іншыя краіны, калі адпачынак спалучаецца з элементамі спорту ці пазнавальнымі задачамі.
Горны т.
Міжнародны т.
|| прым. турысты́чны, -ая, -ае.
Турыстычны маршрут.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тавараабме́н, ‑у, м.
Абмен таварамі. Павелічэнне тавараабмену ў краіне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экспазіту́ра, ‑ы, ж.
Чыя‑н. агентура ў чужой краіне.
[Ад лац. expositurus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
федэраліза́цыя, ‑і, ж.
Увядзенне федэральнага ладу ў якой‑н. краіне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кантыненталі́зм, ‑у, м.
Эканамічнае і палітычнае падначаленне якіх‑н. краін пануючай краіне кантынента.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уце́чка, -і, ДМ -чцы, ж.
Страта ў выніку выцякання, рассыпання.
У. вады.
У. зерня.
У. інфармацыі (перан.). У. мазгоў (перан.: эміграцыя вучоных, спецыялістаў, творчых работнікаў ці пераход іх у іншую сферу дзейнасці ў сваёй краіне).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хвала́, -ы́, ж.
1. Пахвала, адабрэнне, усхваленне.
Х. пра выдатную ткачыху разышлася па краіне.
2. у знач. вык. Воклік захаплення, удзячнасці, прызнання каму-, чаму-н.
Х. працаўнікам палёў.
3. Агульнапрынятая думка пра каго-н., рэпутацыя (разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)