Крапе́ц ’свінакроп’, ’сіт’ (Сл. паўн.-зах.). Да крап (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кро́пштацца ’корпацца,^ марудзіць’ (Сл. паўн.-зах.). Балтызм. Параўн. літ. krapštytis (там жа, 2, 524). Гл. крап‑ штаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кра́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Падаць дробнымі каплямі (пра дождж). Калі пачаў крапаць дождж, Вася пакрыў жыллё палаткай і скамандаваў дзецям забірацца ў сярэдзіну. Мележ.

2. Пакрываць крапінамі што‑н., наносіць крап. Крапаць чарнілам на паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Крактаві́нне 1 ’дрыгва’ (Сцяшк. Сл.). Гл. кракавіца. Магчыма, да ўкр. крап ’куст, зараснік’. Форма кратавінне пад уплывам крактавінне ’жабурынне’.

◎ Крактаві́нне 2 ’жабурынне’ (Янк. III, Янук., Сл. паўн.-зах.). Параўн. кракавіна, кракацінне ’тс’ (гл.). Відаць, кантамінаваныя формы ад крактавіннеі і кракавіца і квактанне ’жабурынне’ (гл.). Гл. таксама крактаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)