гардэмары́н, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — званне выхаванца старэйшага класа марскога кадэцкага корпуса, а таксама чын (ніжэйшы за мічмана) у флоце.

[Фр. garde-marine.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дуайе́н, ‑а, м.

Асоба, што ўзначальвае дыпламатычны корпус у якой-небудзь краіне як дыпламатычны прадстаўнік, вышэйшы па рангу; старэйшына дыпламатычнага корпуса.

[Фр. doyen — старшыня.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чангу́ры, нескл., н.

Народны грузінскі смычковы музычны інструмент, які складаецца з драўлянага корпуса і доўгай тонкай шыйкі з 14–15 ладамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паста́ва ж.

1. оса́нка;

выда́тная п. — отли́чная оса́нка;

2. по́за, положе́ние ср.;

здыма́цца ў ро́зных ~вах — снима́ться в ра́зных по́зах;

п. ко́рпуса — положе́ние ко́рпуса;

3. постано́вка;

п. ног — постано́вка ног

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лагізон ’легіянер’ (нар. этымалогія). Так сяляне называлі ў 1918 г. польскіх легіянераў корпуса Доўбар–Мусніцкага, збліжаючы легіянер з лагіза ’гультай, абібок, прайдзісвет’ (Некр.), лагізон ’тс’ (Сцяцко, Афікс. наз., 61).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карпусны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да корпуса (у 5, 6 знач.). Карпусны штаб. Карпусны камандзір. □ Рота перайшла ў карпусны рэзерв. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мантажу. Шмат тут было рабочых: працавалі цесляры, пільшчыкі; у сярэдзіне корпуса вяліся мантажныя работы. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ланжэро́н, ‑а, м.

Спец. Асноўны сілавы элемент (у раме аўтамабіля, уздоўж крыла або корпуса самалёта, у некаторых лодках і інш.) для замацавання частак, надання трываласці.

[Фр. longeron.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абво́д, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Лінія, паласа, праведзеная вакол чаго‑н.

2. Лінія ўмацаванняў вакол чаго‑н. Абарончы абвод.

3. звычайна мн. (абво́ды, ‑аў). Вонкавыя абрысы корпуса судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

санінспе́ктар, ‑а, м.

Санітарны інспектар. Санінспекгары не ведалі, напэўна, што большасць будучых жыхароў другога корпуса, перш чым трапіць у дзетдом, прайшла, як кажуць, агонь, ваду і медныя трубы. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)