закарэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

1. Пакрыцца засохлай граззю, кроўю і пад.

Рукі закарэлі ад гразі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засохнуць, ператварыцца ў корку.

Кроў закарэла.

|| незак. зака́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Зацвярдзелы верхні слой чаго‑н. Ледзяная корка. □ Цяпер ужо не адзін Алесь шнураваў па снезе, ломячы шчыльную корку шарону. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

растушо́ўка, ‑і, ДМ ‑шоўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. растушаваць. // Растушаваная частка малюнка. Чарцёж з растушоўкай.

2. Р мн. ‑шовак. Завостраная палачка з мяккага матэрыялу (паперы, корку, замшы і пад.) для растушоўвання грунтоўкі, накладвання грыму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які засох, зацвярдзеў, ператварыўся ў корку. Закарэлая гразь. □ Там, дзе ногі былі прабіты і абадраны аб .. карчы, .. тырчэлі гузы закарэлай крыві. Чорны.

2. Пакрыты засохлай граззю, кроўю і пад.; карэлы, брудны. Закарэлыя анучы. Закарэлы бінт. □ [Даніла] падаў Язэпу закарэлую чорную руку. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закарэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Засохнуць, зацвярдзець, ператварыцца ў корку. Кроў закарэла. □ Снег, снег. Нагой ступіў, не правальваецца, закарэў пасля адлігі. Калачынскі. Наскочыў мароз — закарэла гразь, умерзла і аж патрэскалася голая зямля. Капыловіч.

2. Пакрыцца засохлай граззю, кроўю і пад.; забрудзіцца. Рана закарэла. Рукі закарэлі ад гразі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашчыпа́ць сов.

1. сощипа́ть;

аве́чкі ~па́лі ўсю траву́ — о́вцы сощипа́ли всю траву́;

с. скары́нку з буха́нкі хле́ба — сощипа́ть ко́рку с буха́нки хле́ба;

2. исщипа́ть;

с. усе́ ру́кі — исщипа́ть все ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зрэ́заць сов.

1. в разн. знач. сре́зать; (пилой — ещё) спили́ть; (в разговоре — ещё) оборва́ть;

з. скары́нку — сре́зать ко́рку;

з. дрэ́ва — сре́зать (спили́ть) де́рево;

з. лімі́ты — сре́зать лими́ты;

з. мяч у свае́ варо́ты — сре́зать мяч в свои́ воро́та;

з. на экза́мене — сре́зать на экза́мене;

ён ~заў свайго́ праці́ўніка адно́й фра́зай — он сре́зал (оборва́л) своего́ проти́вника одно́й фра́зой;

2. изре́зать;

з. дзве бу́лкі хле́ба — изре́зать два карава́я хле́ба;

3. (покрыть углублениями) изборозди́ть; исполосова́ть, изре́зать;

кана́вы ~алі ўсё по́ле — кана́вы изборозди́ли (изре́зали) всё по́ле;

з. даро́гу ко́ламі — изборозди́ть (изре́зать) доро́гу колёсами;

з. уве́сь стол — изре́зать весь стол;

з. ткані́ну — исполосова́ть ткань

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)