асу́шак, -шка м. суха́я ко́рка хле́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарэ́лы горе́лый, обгоре́лый, обгоре́вший;
~лая скары́нка — горе́лая ко́рка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прига́р м.
1. (корка) прыга́рка, -кі ж.;
2. техн. прыга́р, -ру м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
струп, ‑а, м.
Корка, якая зацягвае паверхню або краі раны, ранкі пры іх зажыванні. Сек .. [Макара] канчуром кабеля Сямён Агрызка. Біў не моцна, але ўсё ж рассек скуру, і цяпер на тых месцах выраслі чорныя, крывавыя струны. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хрусце́ць, хрушчу, хрусціш, хрусціць; незак.
Тое, што і хрустаць. Хрусцела пад нагамі ледзяная корка. Шамякін. [Доўбік] аблакаціўся на калені і стаў перабіраць то на адной, то на другой руцэ пальцы — яны па чарзе хрусцелі. Гроднеў. Пясчынкі хрусцяць на зубах. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
галалёдзіца, ‑ы, ж.
Ледзяная корка на паверхні зямлі, не пакрытая снегам; галалёд. Зноў прыціскаў марозік, і галалёдзіца шклом пакрывала дарогі. Дуброўскі. // Стан пагоды, калі паверхня зямлі, дрэў і інш. пакрыта ледзяной коркай. У той дзень была галалёдзіца, тратуары зрабіліся слізкімі і Валіку прыходзілася ўвесь час асцерагацца, каб не пакаўзнуцца. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кара́ ж., в разн. знач. кора́; (верхний затвердевший слой — ещё) ко́рка;
бяро́завая к. — берёзовая кора́;
ледзяна́я к. — ко́рка льда;
○ зямна́я к. — земна́я кора́;
к. вялі́кіх паўша́р’яў галаўно́га мо́зга — кора́ больши́х полуша́рий головно́го мо́зга;
◊ абрасці́ каро́ю (гра́ззю) — обрасти́ гря́зью
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыга́рка ж., разг.
1. прига́р м.;
2. прига́р м.; ко́рка, ко́рочка;
п. на пе́чанай бу́льбе — ко́рочка на печёной карто́шке
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пяга́рка (пега́рка), мн. л. пе́гаркі ’бульба з прыгаркамі’ (барыс., Шатал.), пыга́рка ’трохі падсмажаная ці падпечаная корка густой стравы або плеўка ў вадкай страве’ (драг., З нар. сл.), параўн. рус. калуж. пяга́рка з няясным значэннем. Відаць, ад пяга́ць ’пячы’: цэлы дзень пякотка пяга́е (жлоб., Мат. Гом.), дзе выступае варыянт кораня пяк‑ (гл. пекці, пячы) з азванчэннем у інтэрвакальным становішчы; менш верагодна сувязь з пе́га ’пляма, рабацінне’, гл. пе́гаркі, пе́гі, або як вынік “спешчанага” (дзіцячага) вымаўлення прыстаўкі пры‑, параўн. піга́рка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адсе́сці сов., разг.
1. отсе́сть;
а. дале́й ад яго́ — отсе́сть да́льше от него́;
2. отдели́ться;
скары́нка адсе́ла — ко́рка отдели́лась;
3. ослабе́ть, спасть;
маро́з адсе́ў — моро́з ослабе́л (спал)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)