мела́нж, -у, м. (спец.).

Пража або тканіна з сумесі афарбаваных у розныя колеры валокнаў, валакністых матэрыялаў.

|| прым. мела́нжавы, -ая, -ае.

М. камбінат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уда́чны, -ая, -ае.

1. Які паспяхова завяршыўся, удаўся.

Удачная паездка.

2. Добры, удалы.

Удачная выпечка хлеба.

Удачна (прысл.) падабраць колеры.

|| наз. уда́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пераліва́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

1. гл. пераліцца.

2. Блішчаць, мяняючы адценні, колеры або гучаць з пералівамі.

Фарбы пераліваліся на сонцы.

Голас пераліваўся і дрыжэў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазіты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Здымак з негатыва, што дае адлюстраванне, светлыя і цёмныя часткі або колеры якога адпавядаюць іх размеркаванню ў рэчаіснасці.

|| прым. пазіты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскра́шиваться

1. раскве́чвацца, афарбо́ўвацца (у ро́зныя ко́леры);

2. страд. размалёўвацца; см. раскра́шивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскве́ціць, -кве́чу, -кве́ціш, -кве́ціць; -кве́чаны і расквяці́ць, -квячу́, -квяці́ш, -квяці́ць; -кве́чаны; зак., што.

Убраць што-н. у яркія колеры; зрабіць рознакаляровым.

Святочны салют расквеціў неба.

|| незак. раскве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. раскве́чванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ахраматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не раскладае светлавога праменя на састаўныя колеры пры пераламленні; бясколерны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мела́нж, ‑у, м.

Спец. Сумесь валокнаў пражы, афарбаваных у розныя колеры; тканіна з гэтай пражы.

[Ад фр. mélange — сумесь.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальтані́зм, ‑у, м.

Недахоп зроку, які заключаецца ў няздольнасці вока адрозніваць некаторыя колеры (часцей зялёны і чырвоны).

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ахраматы́зм, ‑у, м.

Спец. Здольнасць аптычнай сістэмы не раскладаць светлавога праменя на састаўныя колеры пры пераламленні; бясколернасць.

[Ад грэч. a — без і chroma — колер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)