поле́нница ж. (сложенные дрова) касцёр, -стра́ м.; дрыво́тнік, -ка м.;
пойти́ к поле́ннице пайсці́ да дрыво́тніка; обл. клад дроў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скарб (род. ска́рбу) м.
1. сокро́вище ср.; (предмет высокой ценности — ещё) драгоце́нность ж.;
ска́рбы не́траў — сокро́вища недр;
ска́рбы сусве́тнай культу́ры — сокро́вища мирово́й культу́ры;
2. состоя́ние ср.; иму́щество ср.;
набы́ць с. — приобрести́ состоя́ние (иму́щество);
3. прям., перен. клад;
знайсці́ с. — найти́ клад;
хло́пец — про́ста с. — па́рень — про́сто клад;
4. только ед., разг. (мелкое имущество) пожи́тки мн.; скарб;
ха́тні с. — дома́шние пожи́тки; дома́шний скарб;
5. уст. (имущество, деньги) казна́ ж.
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Кла́сці 1 ’надаваць чаму-небудзь ляжачае становішча, змяшчаць куды-небудзь’ (ТСБМ, Нас., Шат., Касп., ТС, Бяльк., Сцяшк., Гарэц., Ян.). Укр. класти, рус. класть ’тс’, ст.-слав. класти, балг. клада, макед. кладе, серб.-харв. кла̏сти, славен. klásti ’тс’. Прасл. klasti мае адпаведнік у балтыйскіх мовах: літ. klóti ’рассцілаць’, лат. klât ’пакрываць’. Славянскае ‑d‑ у klasti (klad‑ti) адносіцца да асновы цяперашняга часу. Яно фіксуецца ў аддзеяслоўных назоўніках (літ. klõdas). Гл. клад (Трубачоў, Эт. сл., 9, 187–189).
Кла́сці 2 ’апранаць’ (Сцяшк.). Улічваючы значэнне, калька з балт. Параўн. лат. klât ’пакрываць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)