фартэпія́на, нескл., н.
Клавішны струнны музычны інструмент (раяль ці піяніна).
Іграць на ф.
|| прым. фартэпія́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
піяні́на, нескл., н.
Клавішны музычны інструмент, у якім струны, дэка і механіка размешчаны ў вертыкальнай плоскасці, від фартэпіяна.
|| прым. піяні́нны, -ая,-ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
арга́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Музычны духавы клавішны інструмент, што складаецца з набору труб, у якія мяхамі напампоўваецца паветра.
|| прым. арга́нны, -ая, -ае.
Арганная музыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рая́ль, -я, мн. -і, -яў, м.
Музычны клавішны інструмент з металічнымі струнамі, нацягнутымі па гарызанталі.
Іграць на раялі.
Вучыцца па класе раяля.
|| прым. рая́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фартэпія́на, нескл., н.
Клавішны струнны музычны інструмент (раяль і піяніна). Піяніст жмурыўся. Нібы жывая істота, уздыхала фартэпіяна. Мікуліч.
[Іт. fortepiano.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэле́ста, ‑ы, ДМ ‑сце, ж.
Пласціначны ўдарна-клавішны музычны інструмент, які ўтварае пры гранні на ім прыемныя меладычныя гукі, падобныя на звон званочкаў.
[Іт. celesta.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фісгармо́нія, ‑і, ж.
Клавішны духавы музычны інструмент, які гучыць падобна да аргана. Дзівосна іграла [бабуля] на фісгармоніі розныя песні і розныя му зычныя творы выдатных кампазітараў. Дубоўка.
[Ням. Fisharmonium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рая́ль, ‑я, м.
Музычны клавішны інструмент з металічнымі струнамі, нацягнутымі па гарызанталі. Іграць на раллі. Вучыцца па класу раяля.
•••
Кабінетны раяль — раяль невялікага памеру (у адрозненне ад вялікага, канцэртнага).
[Ад фр. royal — каралеўскі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
арга́ны, ‑аў; адз. арган, ‑а, м.
Духавы клавішны музычны інструмент вялікіх памераў, што складаецца з набору драўляных і металічных труб, у якія мяхамі напампоўваецца паветра. Мяккім музычным громам адклікаюцца арганы. Колас. Мы станавіліся ззаду і слухалі музыку органаў. Чорны. Магутныя гукі арганаў хапалі за душу і паводзілі сум. Карпюк.
[Ад грэч. organon — інструмент.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)