Verbum

кве́цень, -і, ж., зб.

Кветкі (на дрэвах, раслінах, лузе і пад.); цвіценне.

К. садоў.

паадцвіта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Адцвісці — пра ўсё, многае.

Кветкі паадцвіталі.

застракаце́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ці́ць; зак.

Пачаць стракацець.

На паляне застракацелі кветкі.

чашалі́сцік, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Адзін з зялёных лісцікаў, якія ўтвараюць чашачку кветкі.

пе́сцік, -а, мн. -і, -аў, м.

Жаночы орган кветкі, з якога ўтвараецца плод пасля апладнення пыльцой.

купча́сты, -ая, -ае.

Пра дрэвы, кветкі: пышны, з густой кронай.

Купчастая вішня.

|| наз. купча́стасць, -і, ж.

сцеблава́ты, -ая, -ае.

Пра расліны з вялікай колькасцю сцёблаў.

Буялі сцеблаватыя кветкі.

|| наз. сцеблава́тасць, -і, ж.

двухдо́мны, -ая, -ае (спец.).

1. Такі, у якога мужчынскія і жаночыя кветкі знаходзяцца на розных асобінах (пра расліны).

Каноплі, крапіва — двухдомныя расліны.

2. у знач. наз. двухдо́мныя, -ых. Клас раслін, у якіх мужчынскія і жаночыя кветкі знаходзяцца на розных асобінах.

Сямейства двухдомных.

павя́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; павя́ў, -вя́ла; зак.

Звяць — пра ўсё, многае.

Кветкі павялі.