ла́сцік 1, ‑у, м.
Баваўняная тканіна з бліскучым верхам, якая ужываецца звычайна на падкладку. Паліто на ласціку.
[Ад англ. lasting — трывалы.]
ла́сцік 2, ‑у, м.
Каўчук, гума. // Разм. Гумка для сцірання напісанага.
[Ад новалац. elasticus — пругкі, эластычны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сінтэты́чны синтети́ческий;
с. ме́тад — синтети́ческий ме́тод;
с. працэ́с — синтети́ческий проце́сс;
с. каўчу́к — синтети́ческий каучу́к;
~ныя мо́вы — лингв. синтети́ческие языки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ізаля́тар м., в разн. знач. изоля́тор;
каўчу́к — до́бры і. — каучу́к — хоро́ший изоля́тор;
шкляны́ і. — стекля́нный изоля́тор;
і. для хво́рых — изоля́тор для больны́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сінтэты́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Заснаваны на прымяненні сінтэзу (у 1 знач.). Сінтэтычны метад даследавання. Аналітычная і сінтэтычная дзейнасць кары вялікіх паўшар’яў.
2. Які мае адносіны да сінтэзу (у 2 знач.). Сінтэтычная хімія. Сінтэтычны спосаб атрымання салянай кіслаты. // Атрыманы ў выніку сінтэзу якіх‑н. рэчываў; штучны. Сінтэтычнае валакно. Сінтэтычны каўчук.
3. Кніжн. Які злучае ў адно цэлае асобныя элементы; абагульнены. Сінтэтычны паказ рэчаіснасці. □ Мастацкі вобраз па прыродзе сваёй сінтэтычны, зборны. Але матэрыял для яго дае толькі жыццё. «Полымя».
4. Разм. Выраблены з сінтэтыкі. Сінтэтычны світэр.
•••
Сінтэтычныя мовы — мовы, у якіх адносіны паміж словамі ў сказе выражаюцца формамі саміх слоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)