падазро́ны, -ая, -ае.

1. Які выклікае падазрэнне.

П. кашаль.

2. Схільны падазраваць, недаверлівы.

П. характар.

|| наз. падазро́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пярхо́та, -ы, ДМо́це, ж. (разм.).

Сухі кашаль, пакашліванне ад перасыхання, раздражнення ў горле.

|| прым. пярхо́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́шляць, -яю, -яеш, -яе; незак.

Пераносіць прыступ кашлю; хварэць на кашаль.

|| аднакр. кашляну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

макро́та, -ы, ДМо́це, ж.

Слізістыя выдзяленні з лёгкіх або дыхальных шляхоў.

Кашаль з макротай.

|| прым. макро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надры́вісты надры́вистый;

н. ка́шаль — надры́вистый ка́шель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паку́тлівы, -ая, -ае.

1. Які прычыняе пакуты, мукі.

П. кашаль.

Пакутлівае пытанне.

2. Які выяўляе пакуту, муку; выкліканы пакутай, мукай.

П. твар.

Пакутлівыя слёзы.

|| наз. паку́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ка́шляць. Гл. ка́шаль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уду́шлівы, -ая, -ае.

1. Які спірае дыханне, робіць яго цяжкім.

Удушлівае паветра.

2. Які выклікае ўдушша.

У. газ.

3. Такі, як пры ўдушшы.

У. кашаль.

|| наз. уду́шлівасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да астмы. Астматычны кашаль. Астматычны бранхіт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адка́шнік ’Primula veris L.’ (Кіс.). Да кашаль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)