ба́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; незак.
Абл. Корпацца, капацца, важдацца. [Мяжэнны:] — А ты доўга бабіцца будзеш? — падагнаў Валяр’яна. — Зараз, Емяльянавіч, зараз, — паправіў на галаве картуз Бяньчук і .. пачаў клікаць дзяцей. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непадпераза́ны і непадпяра́заны, ‑ая, ‑ае.
Без пояса; не перацягнуты ў таліі поясам. Палонны ў непадперазаным шынялі і вострай будзёнаўцы, сагнуўшыся ў нізкіх дзвярах, пераступіў парог. Брыль. Апрануты [Лескавец] быў па-летняму: картуз, лёгкі плашч-дажджавік, вузкаваты ў плячах, расшпілены, пад ім — непадпяразаная гімнасцёрка. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
астро́жнік, ‑а, м.
Уст. Той, хто пасаджаны ў астрог (у 1 знач.); арыштант. А ў Лукішках, у Картуз-Бярозе, у пастарунках ды ў падзямеллях звіняць ланцугамі астрожнікі, паміраюць тыя людзі, якія сваю долю гукалі з усходу, якія ленінскую праўду сеялі ў сэрцах заняволеных людзей. Бялевіч. // Астрожны наглядчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́пка ж.
1. в разн. знач. ша́пка; (головной убор — ещё) карту́з м.; фура́жка;
зняць ~ку — снять ша́пку;
сне́жная ш. — сне́жная ша́пка;
надрукава́ць арты́кулы пад агу́льнай ~кай — напеча́тать статьи́ под о́бщей ша́пкой;
2. (гриба) шля́пка;
◊ даста́ць па ша́пцы — получи́ть по ша́пке;
даць па ша́пцы — дать по ша́пке;
спаць у ~ку — воро́н счита́ть;
па Се́ньку (і) ш. — по Се́ньке и ша́пка;
ш. расце́ на галаве́ — во́лосы ды́бом встаю́т (стано́вятся);
ш.-невідзі́мка — фольк. ша́пка-невиди́мка;
лама́ць ~ку — лома́ть ша́пку;
залама́ць ~ку — заломи́ть ша́пку;
аршы́н з ~каю — от горшка́ два вершка́;
~камі закі́даць — ша́пками закида́ть;
на зло́дзеі ш. гары́ць — погов. на во́ре ша́пка гори́т
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)