кармі́целька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

1. Жан. да карміцель.

2. Жанчына, якая корміць грудзьмі чужое дзіця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здабы́тчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца здабычай чаго‑н. (напрыклад, золата, руды і пад.); той, хто здабывае што‑н. паляваннем, промыслам. Здабытчык нафты. Здабытчык золата. // Разм. Той, хто здабывае сродкі на жыццё (для сям’і, блізкіх); карміцель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кармі́лец, ‑льца, м.

Тое, што і карміцель. Сын жа быў сям’і апораю і кармільцам быў адзін, Працаваць хадзіў на фабрыку. Танк. Рабочы пасёлак туліўся ля невялікага цвікавага завода, які быў кармільцам усіх, хто жыў у пасёлку. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

корми́лец

1. кармі́цель, -ля м.;

2. (в обращении) галубо́к, -бка́ м., го́луб, -ба м.; (батюшка) ба́цюхна, -ны м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)