па́лец, ‑льца, м.
1. Адна з пяці канцавых рухомых частак кісці рукі або ступні ў чалавека. На чорным фоне адзежы белая рука з адтапыраным пальцам была вельмі выразна белая, як мармуровая. Чорны. Корань мігам рассадзіў усіх і пастукаў костачкамі пальцаў па стале. Ваданосаў. // Частка пальчаткі, якая надзяваецца на палец рукі.
2. Канечны член на лапах жывёл і птушак.
3. Спец. Валік або стрыжань у машынах, які служыць звычайна для захвату іншых частак механізма. Поршневы палец. □ [Казіміру] трэба было знайсці старшыню калгаса і яшчэ раз напамянуць, каб заўтра не забылі паслаць каго-небудзь у РТС па «пальцы» да трактарных гусеніц. Краўчанка.
•••
Безыменны палец — чацвёрты палец рукі (паміж сярэднім і мезенцам).
Мезены палец — тое, што і мезенец (гл. мезенец).
Абвесці вакол (кругом) пальца гл. абвесці.
Ведаць як свае пяць пальцаў гл. ведаць.
Выссаць (высмактаць) з пальца гл. выссаць.
Глядзець праз пальцы гл. глядзець.
Ламаць пальцы гл. ламаць.
Паківаць пальцам гл. паківаць.
Палец (пальцам) аб палец не ўдарыць гл. ударыць.
Пальцам не крануць гл. крануць.
Пальцам не паварушыць гл. паварушыць.
Пальцам (пальцамі) паказваць (тыкаць, тыцкаць) гл. паказваць.
Пальца ў рот не кладзі гл. класці.
Папасці (трапіць) пальцам у неба гл. папасці.
Пералічыць па пальцах гл. пералічыць.