дакасі́цца, ‑касіўся, ‑косішся, ‑косіцца; заг. дакасіся; зак.
Разм. Косячы, дайсці да якога‑н. месца. Дакасіцца да канавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакасі́ць сов., в разн. знач. докоси́ть;
д. уча́стак — докоси́ть уча́сток;
не ~сі́ў і да паўдня́ — не докоси́л и до полу́дня;
д. да кана́вы — докоси́ть до кана́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Бычовны́к ’бераг (канавы, сажалкі і інш.)’ (Клім.). Відавочна, палеская форма (з фанетычным развіццём *ě > ы пасля губных) слова бічаўні́к ’бераг, берагавая паласа’ (Яшкін), гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паспыня́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑аецеся, ‑яюцца; зак.
Разм. Спыніцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Байцы мітусліва паспыняліся і неўзабаве накіраваліся да машын ля канавы. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упо́перак
1. нареч. поперёк;
пілава́ць бервяно́ ўпо́перак — пили́ть бревно́ поперёк;
2. разг., нареч., перен. напереко́р; поперёк;
3. предлог с род. поперёк;
у. кана́вы — поперёк кана́вы;
◊ удо́ўж і ўпо́перак — вдоль и поперёк
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прато́чны, ‑ая, ‑ае.
Цякучы, не стаячы (пра ваду). Праточная вада. // З цякучай, не стаячай вадой. Я бяру кацялок і іду з ім да праточнай канавы спаласнуць, набраць вады. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.
Разм.
1. Стаміцца, скачучы цераз што‑н. Наскакацца цераз канавы.
2. Уволю, многа паездзіць на кані.
3. Уволю, многа патанцаваць. [Хлопец:] — Танцы будуць, наскачамся ўволю! Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
правалаво́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.
Разм. Затраціць многа часу на што‑н. Паўночы [хлопцы] правалаводзіліся, пакуль усё давялі да ладу. Новікаў. Цэлую гадзіну правалаводзіліся яны, спрабуючы вырваць машыну з канавы. Хадановіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перахля́біна, ‑ы, ж.
Разм. Неглыбокая ўпадзіна, паглыбленне паміж двума ўзвышшамі. На палях.. запелі раўчукі, талай вадой напаўняліся перахлябіны, канавы на ўзбочыне шляху. Навуменка. // Пераходнае патанчэнне на чым‑н. Перахлябіна ў паясніцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дакапа́ць сов., в разн. знач. доры́ть, докопа́ть;
д. апо́шнія ме́тры кана́вы — доры́ть (докопа́ть) после́дние ме́тры кана́вы;
д. бу́льбу — доры́ть (докопа́ть) карто́шку;
д. буракі́ — доры́ть (докопа́ть) свёклу;
д. кана́ву да даро́гі — доры́ть (докопа́ть) кана́ву до доро́ги
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)