даўгано́сы, ‑ая, ‑ае.

З доўгім носам. Даўганосы камар. Даўганосыя чаравікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перено́счик перано́счык, -ка м.;

кома́р — перено́счик маляри́и кама́р — перано́счык маляры́і;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., чаго.

Высмактаць нейкую колькасць чаго‑н. Насмактаў камар крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даўгано́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Камар з доўгімі нагамі, які належыць да атрада двухкрылых насякомых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Кама́рак ’чалавек нізкага росту’ (гродз., Сцяшк. Сл.), з польск. komarek ’камарык’, да кама́р (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зверападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае звера, падобны да звера. Былі сярод .. [наглядчыкаў астрога] зверападобны садыст і какаініст старшы сержант Барэйша і Алесь Камар, хлопец з Палесся. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мошка, мошка́ ’маленькае куслівае двухкрылае насякомае’ (ТСБМ, Бес., Яруш., Бяльк., ТС). Укр., рус. мошка, мошкара́, польск. mszyca ’тс’, н.-луж. pšyca, в.-луж. šmic ’камар’, ’мошка’, чэш. mšice ’тля’. Прасл. mъši, mъxa (звязаныя чаргаваннем галосных з muxa > муха), да якога роднаснымі з’яўляюцца: літ. musià, musė́, musìs, ст.-прус. muso, лат. muša, mũša ’муха’, ст.-грэч. μυῑα, лац. musca, ст.-сакс. muggia, ст.-в.-ням. muska ’камар, мошка’, алб. mizë ’камар’ (Траўтман, 191; Буга, РФВ, 72, 193; Фасмер, 2, 667; Махэк₂, 382).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маляры́йны маляри́йный;

м. кама́р — маляри́йный кома́р;

м. — пры́ступ маляри́йный при́ступ;

~ная ста́нцыя — маляри́йная ста́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Кумарэ́ча ’мноства камароў’ (Сл. паўн зах.). Да камар (гл.). Словаўтварэнне на ‑эча (Сцяцко, Афікс. наз., 203). Гл. камарэча

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маляры́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да малярыі. Малярыйныя захворванні. // Які з’яўляецца крыніцай малярыі. Малярыйны камар. Малярыйная мясцовасць.

2. Звязаны з мерапрыемствамі па барацьбе з малярыяй. Малярыйная станцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)