кале́жскі, -ая, -ае.

1. гл. калегія.

2. Як састаўная частка назваў некаторых грамадзянскіх чыноў у царскай Расіі.

К. рэгістратар.

К. асэсар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

судзе́йскі суде́йский;

~кая кале́гія — суде́йская колле́гия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэдкале́гія ж. (рэдакцы́йная кале́гія) редколле́гия (редакцио́нная колле́гия)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэдкале́гія, ‑і, ж.

Рэдакцыйная калегія ў якім‑н. выдавецтве, газеце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́мер-колле́гия уст. ка́мер-кале́гія, -гіі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кале́гіум, ‑а, м.

Уст. Тое, што і калегія (у 2, 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парткале́гія, ‑і, ж.

Калегія пры Камітэце партыйнага кантролю КПСС, якая займаецца разглядам асабістых спраў камуністаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партколле́гия (парти́йная колле́гия) парткале́гія, -гіі ж. (парты́йная кале́гія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

редколле́гия (редакцио́нная колле́гия) рэдкале́гія, -гіі ж. (рэдакцы́йная кале́гія).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дырэктара́т, ‑а, М ‑раце, м.

1. Калегія дырэктараў якога‑н. буйнога прадпрыемства, ведамства на чале з галоўным дырэктарам.

2. Тое, што і дырэкцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)