змы́ты в разн. знач. смы́тый; сости́ранный; см. змыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаласка́ць, -лашчу́, -ло́шчаш, -ло́шча; -лашчы́; -ласка́ны; зак., каго-што.

Абмыць, змыць бруд і пад.

Спалошча дождж зямлю.

|| незак. спало́скваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. спало́скванне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змыў, змыву, м.

Дзеянне паводле дзеясл. змываць — змыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змы́ўка, ‑і, ДМ змыўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. змываць — змыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́мыцца, ‑мыюся, ‑мыешся, ‑мыецца; зак.

Змыць з сябе пыл, бруд; памыцца. Вымыцца ў лазні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

состира́ть сов., разг.

1. (отстирать) змыць, адмы́ць;

2. (повредить при стирке) пасціра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. змываць — змыць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. змывацца — змыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змыва́ць несов., в разн. знач. смыва́ть; (удалять стиркой — ещё) сости́рывать; см. змыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязмы́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які цяжка або немагчыма змыць. Нязмыўны вугальны пыл.

2. перан. Такі, які нельга апраўдаць, загладзіць. Пязмыўная ганьба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмы́цца, ‑мыюся, ‑мыешся, ‑маецца; зак.

Змыць з сябе гразь, пыл і пад. // Зрабіцца чыстым ад уздзеяння вады, дажджу і пад. (аб прадметах). Зямелька ўся Ускалышацца, Дажджом яна Абмыецца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)