блефану́ць

‘падмануць, увесці ў зман’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. блефану́ блефанё́м
2-я ас. блефане́ш блефаняце́
3-я ас. блефане́ блефану́ць
Прошлы час
м. блефану́ў блефану́лі
ж. блефану́ла
н. блефану́ла
Загадны лад
2-я ас. блефані́ блефані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час блефану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

падма́нлівы, -ая, -ае.

Такі, які лёгка можа ўвесці ў зман, прывесці да няправільнага меркавання.

Падманлівая знешнасць.

|| наз. падма́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэзынфарма́цыя, -і, ж.

Распаўсюджванне няправільнай або фальшывай інфармацыі з мэтай увесці каго-н. у зман.

Д. грамадскасці.

|| прым. дэзынфармацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытвары́цца, -вару́ся, -во́рышся, -во́рыцца; зак.

Прыняць на сябе які-н. выгляд з мэтай увесці ў зман.

П. глухім.

|| незак. прытвара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

містыфіка́цыя, ‑і, ж.

Наўмыснае ўвядзенне каго‑н. у зман.

[Фр. mystification, ад грэч. mystēs — які ведае таінства і лац. facere — рабіць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарыентава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго (што).

Пазбавіць (пазбаўляць) правільнай арыентацыі, увесці (уводзіць) каго-н. у зман.

Д. праціўніка.

|| наз. дэзарыента́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., каго.

Разм. Увесці каго‑н. у зман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падтасо́ўшчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто падтасоўвае факты з мэтай увесці ў зман.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зма́нлівы, -ая, -ае.

1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай няправільнага меркавання аб кім-, чым-н.

Зманлівая цішыня.

2. Які вабіць, чаруе.

Зманлівая далеч.

|| наз. зма́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашука́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.

1. Памыліцца, пралічыцца.

А. ў падліках.

2. Расчаравацца ў кім-, чым-н., завесці сябе ў зман.

А. ў сваім выбары.

|| незак. ашу́квацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)