ператрухле́ць, ‑ее; зак.

Сатлець, згніць вусім.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгнить сов., прям., перен. згні́сці, згніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перагні́сці і перагні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніе́; -ніў, -ніла́, -ло́; зак.

Згнісці (згніць) зусім.

Кроквы перагнілі.

|| незак. перагніва́ць, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згніва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да згнісці, згніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угні́цца, угніецца; зак.

Разм. У значнай меры згніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагні́сці і дагні́ць, ‑гнію, ‑гніеш, ‑гніе; пр. дагніў, ‑ла, ‑ло; зак.

Згніць зусім, да канца. Буралом дагніў. Трэскі дагнілі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Струпе́хнуць ‘згніць’ (Нас., Гарэц., Байк. і Некр., Касп., Бяльк., Барад.), стру́пяшаць ‘тс’ (Скарбы). Гл. трупехнуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перагні́сці і перагні́ць, ‑гніе; зак.

Згніць зусім, поўнасцю. // Прагніўшы ў якім‑н. месцы, разваліцца на часткі. Перагнілі кроквы, і страха правалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Патра́хнуць ’згніць, спарахнець’ (Ян.). Відаць, да труха, трухнуць (гл.), аднак цяжка растлумачыць ‑ра‑ замест ‑ру‑. Можна дапусціць уплыў рус. дряхнуть ’старэць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разлажы́цца², -лажу́ся, -ло́жышся, -ло́жыцца; зак.

1. Тое, што і раскласціся².

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Распасціся пад уздзеяннем бактэрый, згніць.

Торф яшчэ слаба разлажыўся.

3. перан. Дайсці да поўнага маральнага падзення; дэзарганізавацца.

|| незак. разлага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. разлажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)