згла́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згладжваць — згладзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымірэ́нец, ‑нца, м.

Той, хто імкнецца прымірыць, згладзіць класавыя супярэчнасці; прыхільнік прымірэнства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазгла́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Згладзіць, зрабіць гладкім усё, многае. Пазгладжваць няроўнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изгла́дить сов.

1. згла́дзіць; (стереть) сце́рці;

2. перен. (уничтожить) зні́шчыць; сце́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згла́джаны

1. сгла́женный; изгла́женный;

2. перен. сгла́женный, скра́шенный;

1, 2 см. згла́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., што.

1. Спец. Нанесці цені, пакрыць тушоўкай. Затушаваць малюнак.

2. перан. Згладзіць, зрабіць менш выразным, прыкметным. Затушаваць супярэчнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згла́джваць несов.

1. сгла́живать; изгла́живать;

2. перен. сгла́живать, скра́шивать;

1, 2 см. згла́дзіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нівелі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак., што.

1. Вызначыць (вызначаць) спецыяльнымі прыборамі вышыню пунктаў зямной паверхні над узроўнем мора або адносна якой-н. пэўнай вышыні (спец.).

2. перан. Ураўноўваючы, згладзіць (згладжваць), знішчыць (знішчаць) адрозненні паміж кім-, чым-н.

Н. асаблівасці.

|| наз. нівелі́раванне, -я, н. і нівеліро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стушава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; зак., што.

1. Тушуючы, зрабіць непрыкметным і паступовым пераход ад цёмнага да светлага колеру (спец.).

С. плоскасць.

2. перан. (разм.). Зрабіць менш прыкметным, выразным; згладзіць.

Час стушаваў гора.

|| незак. стушо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. стушо́ўванне, -я, н. і стушо́ўка, -і, ДМ -шо́ўцы, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стушава́ць, ‑шую, ‑шуеш, ‑шуе; зак., каго-што.

1. Спец. Тушуючы, зрабіць паступовым і непрыкметным пераход ад цёмнага да светлага. Стушаваць плоскасць.

2. перан. Разм. Зрабіць менш прыкметным, выразным; згладзіць. Час стушаваў Петрусёва гора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)