зверына́, -ы́, ж.

1. зб. Звяры.

У лесе многа зверыны.

2. м. Вялікі звер (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зверь прям., перен. звер, род. зве́ра м.;

как зверь як звер;

что за зверь шутл. што за звер;

◊

смотре́ть зверем глядзе́ць зве́рам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зве́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зве́ру зве́рым
2-я ас. зве́рыш зве́рыце
3-я ас. зве́рыць зве́раць
Прошлы час
м. зве́рыў зве́рылі
ж. зве́рыла
н. зве́рыла
Загадны лад
2-я ас. зве́р зве́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час зве́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

звяры́ны, -ая, -ае.

1. гл. звер.

2. перан. Вельмі моцны (пра што-н. цяжкае або жорсткае, лютае).

Звярыная нянавісць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расама́ха, -і, ДМ -ма́се, ж.

Драпежны звер, разнавіднасць куніцы з каштоўным футрам бурай афарбоўкі.

|| прым. расама́хавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ска́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца; незак.

Скаліць зубы.

Звер злосна с.

|| зак. аска́ліцца, -люся, -лішся, -ліцца і вы́скаліцца, -люся, -лішся, -ліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звяро́к, ‑рка, м.

Памянш. да звер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаве́ц, лаўца́, мн. лаўцы́, лаўцо́ў, м.

Той, хто займаецца лоўляй рыбы, звера як промыслам.

На лаўца і звер бяжыць (прыказка).

|| прым. лаве́цкі, -ая, -ае.

Л. промысел.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пушны́, -а́я, -о́е.

1. Які мае каштоўнае футра.

П. звер.

2. Які з’яўляецца пушнінай, адносіцца да здабычы, апрацоўкі ці да продажу пушніны.

П. тавар.

П. промысел.

П. аўкцыён.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звяру́га, ‑і, М ‑рузе, м.

Разм.

1. Вялікі страшны звер.

2. Тое, што і звер (у 2 знач.). — Я не магла пакінуць маю Святлану ў лапах гэтага звяругі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)