автоге́нный аўтаге́нны;

автоге́нная сва́рка аўтаге́нная зва́рка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электразва́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

1. Зварка металаў пры дапамозе электрычнай энергіі.

2. Электразварачны цэх; электразварачная ўстаноўка (разм.).

|| прым. электразва́рачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́зменны пла́зменный;

○ ~нная зва́рка — пла́зменная сва́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

электрадугавы́, ‑ая, ‑ое.

Заснаваны на прымяненні электрадугі. Электрадугавая зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацэтыле́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да ацэтылену. Ацэтыленавая зварка металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмі́тны тех. терми́тный;

○ ~ная зва́рка — терми́тная сва́рка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які служыць для сшывання, змацавання чаго‑н. Шыўныя ніткі.

2. Які мае выгляд шва. Шыўная зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

а́томно-водоро́дный мет. а́тамна-вадаро́дны;

а́томно-водоро́дная сва́рка а́тамна-вадаро́дная зва́рка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сты́кавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да стыку (у 1 знач.), знаходзіцца на стыку. Стыкавае шво.

2. Спец. Які звязаны са стыкаваннем. Стыкавая зварка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ла́зер, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Аптычны квантавы генератар для атрымання вузкага інтэнсіўнага, вельмі моцнага пучка святла.

Імпульсны л.

2. Пучок святла, прамень, які атрымліваецца пры дапамозе такога генератара.

Зварка лазерам.

Лячэнне лазерам.

|| прым. ла́зерны, -ая, -ае.

Лазерная ўстаноўка.

Л. прамень.

Лазерная хірургія.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)