звоно́к в разн. знач. звано́к, -нка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дазвані́цца, -званю́ся, -зво́нішся, -зво́ніцца; зак., да каго-чаго і без дап.

Атрымаць адказ на тэлефонны званок.

Цяжка д. ў канцылярыю.

|| незак. дазво́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звано́чак, ‑чка, м.

1. Памянш. да званок (у 1 знач.); невялікі званок.

2. Разм. толькі мн. (звано́чкі, ‑аў). Травяністая расліна сямейства званочкавых з блакітнымі або цёмна-сінімі кветкамі, падобнымі на званок. Пагойдвалася на тонкіх ножках густа-блакітныя бутоны званочкаў. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нумара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Апарат для нумаравання (аблігацый, білетаў, квітанцый і пад.).

2. Прыстасаванне пры электрычным званку, якое паказвае нумары месц, адкуль перадаецца званок (напр., у гасцініцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзылі́нкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Званіць, дзынкаць. Дзылінкаў школьны званок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бо́мала, ‑ы, ж.

Абл. Званок ці прыстасаванне, падобнае на званок, якое начэпліваецца жывёліне на шыю, калі яна пасецца ў лесе. Недзе паблізу на збродлівым кані зазваніла бомала ды следам тоненька заржала жарабятка. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́; незак.

Утвараць металічны гук.

Звініць званок.

Звіняць галасы дзяцей.

У вушах звініць (пра звон у вушах).

|| зак. празвіне́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -нім, -ніце́, -ня́ць; -ні́.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дазвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца; зак.

Разм. Звонячы, атрымаць адказ на званок. Дазваніцца да таварыша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

празвані́ць, -аню́, -о́ніш, -о́ніць; зак.

1. Прагучаць (пра звон).

Празваніў званок.

2. што і з інф. Апавясціць звонам пра што-н. (разм.).

Празванілі антракт.

3. Правесці які-н. час звонячы.

Празваніў паўгадзіны — ніхто не адказвае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звано́чак, -чка м.

1. уменьш. звоно́чек, колоко́льчик; см. звано́к 1;

2. бот. колоко́льчик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)