проваля́ть сов.

1. (обработать валянием) звалі́ць;

проваля́ть во́йлок звалі́ць ля́мец;

2. (валять некоторое время) правалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зваліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пялё́хнуць

‘утварыць плёскат; разліць што-небудзь; зліць, зваліць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пялё́хну пялё́хнем
2-я ас. пялё́хнеш пялё́хнеце
3-я ас. пялё́хне пялё́хнуць
Прошлы час
м. пялё́хнуў пялё́хнулі
ж. пялё́хнула
н. пялё́хнула
Загадны лад
2-я ас. пялё́хні пялё́хніце
Дзеепрыслоўе
прош. час пялё́хнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́лены I в разн. знач. сва́ленный; сбро́шенный; опроки́нутый; своро́ченный; накренённый; сражённый; см. звалі́ць I

зва́лены II сва́лянный, ука́танный; см. звалі́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. звальваць — зваліць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зры́нуць, -ну, -неш, -не; зрынь; -нуты; зак., каго-што (разм.).

1. Скінуць, зваліць уніз.

Вецер зрынуў гняздо з дрэва.

2. перан. Звергнуць, пазбавіць улады.

З. цара.

|| незак. зрына́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

згрува́сціць, ‑вашчу, ‑васціш, ‑васціць; зак., каго-што.

Бязладна зваліць у кучу. Згрувасціць кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Зваліць, паваліць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазвальваць людзей з ног. Вецер пазвальваў слупы. // Спілаваць, ссячы ўсё, многае. Пазвальваць сосны.

2. Скінуць адкуль‑н. усё, многае. Пазвальваць сена з вазоў.

3. Неакуратна зваліць, скідаць усё, многае. Пазвальваць рэчы ў кучу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аба́лак ’пасак мязгі дрэва’ (КЭС), лаг. < польск. obałek ’дрэва, вырванае бурай’ (< obalić ’зваліць’). Семантыка, праўда, даволі далёкая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сковырну́ть сов.

1. разг. скалупну́ць;

2. (свалить) прост. звалі́ць; (столкнуть) скулі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)