Збавёны ’святы’ (Нас.). З польск. zbawiony ’выратаваны’, ’блажэнны’. Гл. збаўляць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
збаўля́цца I несов., страд. сбавля́ться; убавля́ться; см. збаўля́ць I
збаўля́цца II несов., возвр., страд., разг. избавля́ться, освобожда́ться, спаса́ться; см. зба́віцца, збаўля́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збаўле́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. збаўляць 1 — збавіць 1.
збаўле́нне 2, ‑я, н.
Тое, што і збавенне. Мы зараз чуем выбухі глухія, Прыходзіць светлага збаўлення час. Астрэйка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збаве́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. збаўляць 2 — збавіць 2 і стан паводле знач. дзеясл. збаўляцца 2 — збавіцца 2; ратунак. Адтуль збавення прагнуць людзі, А ў людзях ходзіць слых такі, Што будуць тут бальшавікі — Браты і правільныя суддзі. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збаўле́нне I ср. сба́вка ж., убавле́ние, уба́вка ж.; см. збаўля́ць I
збаўле́нне II ср., разг., см. збаве́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)