зачаро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да зачаравацца.
2. Зал. да зачароўваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
палані́ць, -ланю́, -ло́ніш, -ло́ніць; -ланёны; зак. і незак.
1. каго-што. Узяць (браць) у палон.
П. варожую армію.
2. перан., каго (што). Зачараваць (зачароўваць), захапіць (захапляць).
П. чароўным голасам.
|| наз. палане́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
завора́живать несов. заваро́жваць; (очаровывать) зачаро́ўваць, чарава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
привора́живать несов.
1. прываро́жваць, прычаро́ўваць;
2. перен. зачаро́ўваць, захапля́ць, прыва́бліваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; незак., каго-што (разм.).
1. Выклікаць неспакой сярод каго-н., уносіць разлад, неразбярыху.
Б. народ.
2. Спакушаць, зачароўваць.
Ах, дзяўчаты, хопіць вам б. хлопца!
◊
Баламуціць светам (разм., неадабр.) — выклікаць непакой, нездавальненне.
|| зак. узбаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны і забаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прельща́ть несов.
1. (соблазнять) спакуша́ць;
2. (привлекать) ва́біць; (очаровывать) зачаро́ўваць, чарава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
обольща́ть несов. ва́біць, зачаро́ўваць, чарава́ць; (соблазнять) спакуша́ць;
◊
обольща́ть себя́ наде́ждой це́шыць сябе́ надзе́яй;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зачаро́ўвацца несов.
1. очаро́вываться, восхища́ться, пленя́ться; см. зачарава́цца;
2. страд. околдо́вываться, заколдо́вываться, завора́живаться; зачаро́вываться; очаро́вываться, обвора́живаться, пленя́ться; см. зачаро́ўваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; незак., каго-што.
Разм.
1. Сеяць неспакой сярод каго‑н., уносіць разлад, неразбярыху. — Ты [Якім] зноў усіх баламуціш! — ускіпеў з яшчэ большай ярасцю Рыгорка. Дуброўскі. [Сцяпан:] — Я дык што? Я — нічога. Хведар усё. Ён людзей баламуціць. Асіпенка. // Бударажыць, хваляваць. Загараліся і беглі па жылках маладыя іскры. Будзілі, баламуцілі, падбівалі стары імпэт. Баранавых.
2. Зачароўваць, спакушаць. Чорт бы вас пабраў, дзяўчаты: баламуціце вы нашага брата і годзе! Колас.
•••
Баламуціць светам — выклікаць якімі‑н. несправядлівымі дзеяннямі непакой, нездавальненне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пленя́ть несов.
1. (брать в плен) уст. браць у пало́н, палані́ць;
2. перен. палані́ць; (очаровывать) зачаро́ўваць; чарава́ць; (привлекать) прыва́бліваць, ва́біць; (увлекать, захватывать) захапля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)