пазаціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заціснуць, зашчаміць усё, многае. Пазаціскаць у руках грошы.

2. Шчыльна заткнуць усё, многае. Пазаціскаць вушы.

3. Разм. Ціскаючы, заціснуць, прыдушыць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замя́ть сов., разг.

1. заці́снуць; (ногой) затапта́ць;

2. перен. замя́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заця́ць ’заціснуць, сцяць’. Рус. бранск. затя́ть ’сціснуць вусны, сцяўшы зубы’. Гл. цяць (Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зати́скать сов., разг.

1. (замучить, тиская) заці́скаць;

2. (тиская, втолкнуть) заці́снуць, уці́снуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажа́ть​I сов.

1. (сдавить) заці́снуць, мног. пазаціска́ць, сці́снуць, мног. пасціска́ць; (защемить) зашчамі́ць, мног. пазашчамля́ць;

2. (закрыть) затулі́ць, мног. пазату́льваць, заткну́ць, мног. пазатыка́ць;

3. перен. заці́снуць; см. зажима́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зашчамі́ць, ‑шчамлю, ‑шчэміш, ‑шчэміць; зак., што.

Заціснуць паміж чым‑н.; сціснуць з двух бакоў чым‑н. Зашчаміць губу зубамі. Зашчаміць пальцы дзвярамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заперці, выцерці ўсё, многае. Лазаціраць надпісы. Пазаціраць сляды на падлозе.

2. Сціснуць, заціснуць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заці́снуты

1. в разн. знач. зажа́тый;

2. зати́снутый; зати́сканный;

3. зада́вленный;

1-3 см. заці́снуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заціска́ць несов.

1. в разн. знач. зажима́ть;

2. (запихивать) зати́скивать;

3. умертвля́ть, зала́вливать;

1, 3 см. заці́снуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заця́ць, затну́, затне́ш, затне́; затнём, затняце́, затну́ць; заця́ў, -цяла́, -ло́; затні́; заця́ты; зак., што.

1. Заціснуць, сцяць.

З. зубы.

З. дыханне (перан.: прыпыніць, зрабіць нячутным).

2. безас. Пазбавіць магчымасці дыхаць, гаварыць.

Замаўчаў, быццам зацяло яму мову.

Усе замоўклі надоўга, як зацяло (безас.) ім (адняло мову, голас; разм.).

◊

Няма за што рук зацяць (разм.) — нічога няма, няма чым заняцца.

|| незак. заціна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)