Verbum

мо́гільнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Тое, што і могілкі.

2. Старажытныя могілкі.

3. Месца захавання радыеактыўных адыходаў (спец.).

|| прым. мо́гільнікавы, -ая, -ае.

клець, -і, мн. -і, -ей і -яў, ж.

1. Традыцыйная сялянская будыніна для захавання збажыны, маёмасці; свіран.

2. Шахтавы ліфт.

3. Асноўная частка пракатнага стана.

вестыбуля́рны, -ая, -ае.

У выразе: вестыбулярны апарат (спец.) — орган у хрыбетных жывёлін і чалавека, які з’яўляецца часткай унутранага вуха і служыць для каардынацыі рухаў і захавання раўнавагі.

дэпазі́т, -у, М -зі́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Грошы або каштоўныя паперы, якія ўносяцца ў крэдытную ўстанову для захавання або са спецыяльнай мэтай.

|| прым. дэпазі́тны, -ая, -ае.

ко́раб, -а, мн. карабы́, -о́ў, м.

Выраб з лубу, бяросты, саломы і пад. для захавання, пераноскі, упакоўкі чаго-н.

◊

Сем карабоў (нагаварыць, наабяцаць і пад.; разм., іран.) — вельмі многа.

а́мпула, -ы, мн. -ы, а́мпул, ж.

Герметычна запаяная шкляная пасудзіна невялікіх памераў для захавання чаго-н. (часцей дозы лякарстваў у стэрыльным выглядзе).

Лякарства ў ампулах.

|| прым. а́мпульны, -ая, -ае.