перезарази́ть сов., разг. (о всех, многих) пазаража́ць, пазара́жваць, заразі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заражэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заражаць — заразіць і стан паводле знач. дзеясл. заражацца — заразіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
пр. ад інфіцыраваць.
інфіцы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.
Заразіць (заражаць) інфекцыяй.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад заразіць.
2. у знач. прым. Напоўнены хваробатворнымі мікробамі або шкоднымі рэчывамі. Заражанае насенне. Заражаная вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бацы́ла, ‑ы, ж.
Бактэрыя, якая мае форму палачкі. Туберкулёзная бацыла. / у перан. ужыв. К. Чорны — адзін з пісьменнікаў, якія добра разумелі гэтае імкненне фашызму заразіць увесь свет, усё чалавецтва бацыламі антыгуманізму. Адамовіч.
[Лац. bacillum — палачка.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́зны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да заразы. Заразныя бактэрыі. // Выкліканы заразай; інфекцыйны. Заразная хвароба.
2. Здольны заразіць іншых. Заразны хворы. / у знач. наз. зара́зны, ‑ага, м.; зара́зная, ‑ай, ж. Ізалятар для заразных.
3. Разм. Прызначаны для заразных хворых. Заразная бальніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)