рудано́сны, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе залежы руды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пакла́д, пакла́ды ’залежы’ (ТСБМ). З польск. pokłady ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

радо́вішча, ‑а, н.

Прыроднае скопішча карысных выкапняў; залежы, паклады. Радовішча алмазаў. Радовішча жалеза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́йда, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Тое, што і мел. Залежы крэйды. Пісаць крэйдай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ва́пак ’залежы вапны’ (Яшк.). Да ст.-рус. вапь. Гл. вапна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

то́рыевы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з торыю, які мае ў сваім саставе торый. Залежы торыевых руд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даламі́тавы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з даламіту; зроблены з даламіту. Даламітавыя залежы. Даламітавая мука. Даламітавыя вогнетрывалыя вырабы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакла́ды, ‑аў; адз. паклад, ‑а, М ‑дзе, м.

Залежы (гл. залеж у 2 знач.). Паклады калійнай солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кару́ндавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да карунду. Карундавыя залежы. // Зроблены з карунду. Карундавая іголка для грамафонных пласцінак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шамазі́т, ‑у, М ‑зіце, м.

Мінерал шаравата-зялёнага або чорнага колеру, складаны сілікат жалеза і магнію; жалезная руда. Залежы шамазіту.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)