Verbum

анлайнавы слоўнік

за́лежы, -аў.

1. Месца залягання карысных выкапняў (спец.).

З. медзі.

2. Няходкі, заляжалы тавар.

На складах з. тавараў.

|| прым. за́лежны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́лежы, -жаў (ед. за́леж, -у м.)

1. за́лежи, залега́ния;

з. фасфары́таў — за́лежи (залега́ния) фосфори́тов;

2. (о чём-л. залежавшемся) за́лежи;

з. тава́раў — за́лежи това́ров

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́лежы мн)

1. геал Láger n -s, -, Lágerstätte f -, -n, Vórkommen n -s, -;

за́лежы руды́ Érzvorkommen n -s, -;

2. разм (пра тавары) Ládenhüter m -s, -; únverkäufliche Wáren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

за́леж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

за́лежи мн. за́лежы, -жаў;

за́лежи това́ров за́лежы тава́раў; геол. пакла́ды, -даў;

за́лежи руд геол. за́лежы (пакла́ды) руд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радо́вішча, -а, мн. -ы, -вішч і -аў, н.

Прыродныя залежы карысных выкапняў; паклады.

Р. золата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́леж, ‑у, м.

1. Цалінная або ворная зямля, якая даўно не апрацоўвалася; аблога. Узараць залеж.

2. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Месца залягання карысных выкапняў. Залежы каменнага вугалю. Залежы торфу. Залежы медзі.

3. звычайна мн. (за́лежы, ‑аў). Няходкі, заляжалы тавар. Залежы тавараў на складах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́леж, -у м., см. за́лежы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакла́ды, -аў, адз. пакла́д, -у, М -дзе, м. (спец.).

Тое, што і залежы (у 1 знач.).

П. калійнай солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

даламі́т, -у, М -мі́це, м.

Мінерал шаравата-белага колеру, які складаецца з вуглякіслых солей кальцыю і магнію.

|| прым. даламі́тавы, -ая, -ае.

Даламітавыя залежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)