заклёпванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклёпваць — закляпаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заклёпка, -і, ДМ -пцы, ж.
1. гл. закляпаць.
2. мн. -і, -пак. Металічны шпень, які замацаваны або якім замацоўваюць.
|| прым. заклёпачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падкляпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Прыкляпаць што‑н. да чаго‑н.
2. Закляпаць шчыльней, мацней.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заклёпка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклёпваць — закляпаць.
2. Р мн. ‑пак. Металічны шпень з шырокай галоўкай на адным канцы, прызначаны для змацавання металічных частак чаго‑н. На зашмальцаваных тронках нажа ярка вызначалася жоўтыя заклёпкі накшталт рыбіных вачэй. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)