пагі́нуць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -гіне; -гінем, -гінеце, -гінуць; зак.

Загінуць — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае.

За зіму многа парасят пагінула.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Адзале́ць ’памерзнуць, загінуць’ (Касп.). Гл. золкі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пераме́рзнуць, -ну, -неш, -не; -мёрз, -ме́рзла; зак.

1. Моцна змерзнуць, азябнуць.

П. у дарозе.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Загінуць ад марозу (пра многіх, многае).

Усе кветкі перамерзлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазасыха́ць, 1 і 2 ас. адз. і мн. не ўжыв., -а́е, -а́юць; зак.

1. Засохнуць, высахнуць — пра ўсё, многае.

Кроў пазасыхала на параненай скуры.

2. Завяўшы, загінуць — пра ўсё, многае.

Дрэвы пазасыхалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагі́нуць, ‑не; ‑нем, ‑неце, ‑нуць; зак.

Загінуць — пра ўсіх, многіх або пра ўсё.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нясла́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які варты асуджэння; ганебны. Бандытаў загінуць прымусілі, Прыйшла ім няслаўная смерць. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

угро́біцца, ‑блюся, ‑бішся, ‑біцца; зак.

Разм.

1. Груб. Памерці, загінуць.

2. Сапсавацца, прыйсці ў непрыгоднасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ґебнуць ’загінуць’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн.-зах. лічыць гэта запазычаннем з літ. geĩbti ’абміраць, паміраць’. Няпэўна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́сці, паду́, падзе́ш, падзе́; падзём, падзяце́, паду́ць; паў, па́ла; падзі́; зак.

1. гл. падаць.

2. Загінуць, быць забітым (высок.).

П. ў бітве за Радзіму.

П. ахвярай чаго-н. (загінуць з-за чаго-н.).

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць пераможаным, скарыцца (пра крэпасць, уладу; высок.).

Крэпасць пала.

Стары лад паў.

4. перан. Маральна апусціцца, стаць нікчэмным.

Нізка п.

◊

Ні села ні пала (разм.) — нечакана, без прычыны.

Пасці духам — страціць надзею, занудзіцца.

|| наз. падзе́нне, -я, н. (да 3 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падарва́цца, -ву́ся, -ве́шся, -ве́цца; -вёмся, -вяце́ся, -ву́цца; -ві́ся; зак.

1. Загінуць ад выбуху.

П. на міне.

2. Захварэць ад цяжкай працы ці ад падымання чаго-н. цяжкага.

Цягаў каменне і падарваўся.

|| незак. падрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)