перагартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.
Залішне загартаваць; сапсаваць празмернай загартоўкай.
П. сталь.
|| незак. перагарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. перагарто́ўванне, -я, н., перагарто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. і перага́рт, -у, М -рце, м.
|| прым. перагартава́льны, -ая, -ае (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
скаля́ніць
‘зрабіць каго-небудзь, што-небудзь цвёрдым, давесці што-небудзь да зацвярдзення, загартаваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
скаля́ню |
скаля́нім |
| 2-я ас. |
скаля́ніш |
скаля́ніце |
| 3-я ас. |
скаля́ніць |
скаля́няць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
скаля́ніў |
скаля́нілі |
| ж. |
скаля́ніла |
| н. |
скаля́ніла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
скаля́нь |
скаля́ньце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
скаля́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
загарто́ўваць несов.
1. зака́ливать, прока́ливать;
2. перен. закаля́ть;
1, 2 см. загартава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загартава́ны і загарто́ваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад загартаваць.
2. у знач. прым. Стойкі, вынослівы, здольны пераносіць цяжкасці, неспрыяльныя ўмовы. Ніхто на .. [холад] не скардзіцца. Усе [студыйцы] загартаваныя, маладыя і жыццярадасныя. Сяргейчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прокали́ть сов.
1. (закалить) загартава́ць;
2. (накалить) разг. нагрэ́ць, напячы́, напалі́ць;
прокали́ть желе́зный прут нагрэ́ць (напячы́, напалі́ць) жале́зны прут;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
загарто́ўка, ‑і, ДМ ‑тоўцы, ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. загартоўваць — загартаваць.
2. перан. Выхаванне стойкасці, вынослівасці. Загартоўка цела.
3. Цвёрдасць сплаву, нададзеная яму шляхам загартоўвання. Сталь высокай загартоўкі. □ [Разцы] выкрышваюцца ад таго, што залішне награваюцца і губляюць сваю загаргоўку. Кулакоўскі.
4. перан. Стойкасць, вынослівасць, набытыя ў барацьбе з цяжкасцямі або ў працэсе трэніроўкі; загартаванасць. — Будзем разлічваць, таварыш камісар, на баявую загартоўку нашых партызан.., — сказаў бацька Цімох. Сіняўскі. Каторы раз выручала хлопца яго немалая прыродная дужасць, непераборлівасць да ўмоў жыцця і, вядома, суровая армейская загартоўка. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)