павяршы́ць

‘закончыць, завяршыць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. павяршу́ паве́ршым
2-я ас. паве́ршыш паве́ршыце
3-я ас. паве́ршыць паве́ршаць
Прошлы час
м. павяршы́ў павяршы́лі
ж. павяршы́ла
н. павяршы́ла
Загадны лад
2-я ас. павяршы́ павяршы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час павяршы́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

◎ *Нахібава́ць, нахыбовиты ’завяршыць верх страхі’ (бяроз., Шатал.). Да хіб ’верх страхі, вільчык’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́вершить сов., обл. вы́вершыць, завяршы́ць;

вы́вершить стог вы́вершыць стог.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́ршваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завярша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́ршаны

1. завершённый;

2. завершённый;

1, 2 см. завяршы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заве́ршаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывяршы́ць, ‑вяршу, ‑вершыш, ‑вершыць; зак., што.

Зрабіць верх (стога), завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заве́ршваць несов. (стог, крышу и т.п.) заверша́ть, верши́ть; см. завяршы́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дако́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго-што.

1. Давесці да канца, завяршыць пачатае.

Д. крыць страху.

2. Дабіць, даканаць, прыкончыць (разм.).

Д. параненага звера.

|| незак. дако́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)