прегра́ждённый перагаро́джаны; засту́плены; перапы́нены; забаро́нены; см. прегради́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шынка́рства, ‑а, н.

Уст.

1. Утрыманне шынка як род занятку.

2. Забаронены законам выраб і гандаль спіртнымі напіткамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трафны́ ‘забаронены для ўжывання, нячысты’ (Касп.). Гл. трэфны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

неразрешённый

1. (нерешённый) нявы́рашаны;

2. (недозволенный) недазво́лены; (запрещённый) забаро́нены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неука́занный уст. недазво́лены; забаро́нены; непака́заны;

в неука́занное вре́мя у непака́заны час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

плод м., в разн. знач. плод;

◊ пажына́ць плады́ — пожина́ть плоды́;

забаро́нены п. — запре́тный плод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

швейца́р, ‑а, м.

Вартаўнік ля знадворных дзвярэй у пад’ездах устаноў, рэстаранаў, гасцініц і жылых памяшкаяняў. [Краўчанку] прыпыніў швейцар: — Уваход забаронены, таварыш. Мікуліч. Я з абурэннем патрабую прапусціць матку, але швейцар і слухаць не хоча. Мядзёлка.

[Ням. Schweizer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гарэ́м ’гарэм’ (БРС). Рус. гаре́м, укр. гаре́м. Запазычанне з усх. моў (першакрыніцай з’яўляецца араб. ḥarām ’забаронены’) праз франц. harem ’гарэм’. Гл. Фасмер, 1, 393; Шанскі, 1, Г, 29.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кантраба́ндны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца кантрабандай. Кантрабандны тавар. // перан. Тайны, забаронены. У часе ж вайны з немцамі пан Зыгмусь некалькі разоў перавозіў кантрабандным парадкам цара Мікалая, каб за граніцай ён мог пабачыцца і пагутарыць з Вільгельмам. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабо́чны, -ая, -ае.

1. Які існуе побач з галоўным, асноўным, другарадным.

П. тыпаж у п’есе.

2. Не свой, які не належыць да дадзенага грамадства, установы, сям’і і пад.

Пабочным (наз.) уваход забаронены.

3. Які не мае непасрэдных адносін да чаго-н.

Пабочныя меркаванні.

4. Народжаны без шлюбу (уст.).

П. сын.

○

Пабочнае слова або пабочны сказ — у граматыцы: інтанацыйна адасобленае слова ці сказ унутры другога сказа, якія выражаюць розныя віды адносін таго, хто гаворыць, да таго, пра што ён гаворыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)