Verbum

худзе́нькі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Памянш.-ласк. да худы ​¹. [Настаўніца] была аж з Разані.. Худзенькая, тоненькая, як сцяблінка. Ермаловіч.

кардо́ніна, ‑ы, ж.

Разм. Ліст, кавалак кардону. Кулінка збегала некуды па калідоры, прынесла.. кардоніну і заставіла ёю акно. Ермаловіч.

пракаве́чны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пракаветны. [Кузьма:] — Гэта ж у вас гэткія пракавечныя лясы, сенажаці, такая ў вас зямля! Ермаловіч.

абало́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае тоўстую абалону. Сасна — тая дрэнь, можна сказаць. Іншая, абалоністая, і дзесяць год не праліпіць. Ермаловіч.

жаўця́к, ‑у, м.

Абл. Жоўты пясок. Некаторыя [з акопаў] пазарасталі травой, іншыя проста пазасыпаліся ігліцай, і жаўцяк на дне іх пацямнеў. Ермаловіч.

ха́ркі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Макрота; харкавінне. [Стараста Сівілей] курыў і зацягваўся на поўны рот, выплёўваў харкі і быў заўсёды злы. Ермаловіч.

пало́ззе, ‑я, н., зб.

Палазы саней. У адным кутку стаялі новыя восі.., палоззе на сані, два старыя колы з новымі абадамі. Ермаловіч.

панахіля́цца, ‑яецца; ‑яемся, ‑яецеся, ‑яюцца; зак.

Нахіліцца, нагнуцца — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Рэдкае жыта. [Сцёблы] кволыя, паламаліся, панахіляліся куды каторы. Ермаловіч.

іржэ́ўніна і ржэ́ўніна, ‑ы, ж.

Разм. Адна сцябліна збажыны на зжатым полі. Нават кожная ржэўніна па-свойму сустрэне вясну; нагрэтая — лусне. Ермаловіч.

заста́віцца, ‑стаўлюся, ‑ставішся, ‑ставіцца; зак., чым.

Заставіць, загарадзіць сябе чым‑н. Алег пачаў хінуць Людмілу да сябе, але яна заставілася рукамі. Ермаловіч.