Verbum

запо́р², -у, мн. -ы, -аў, м.

Працяглая затрымка ператраўленай ежы, маруднае дзеянне кішэчніка.

Хварэць на з.

авітаміно́з, -у, м. (спец.).

Захворванне, якое развіваецца пры недахопе вітамінаў у ежы.

|| прым. авітаміно́зны, -ая, -ае.

скарава́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Каструля з герметычнай накрыўкай для хуткага прыгатавання ежы.

дра́нік, -а, мн. -і, -аў, м.

Аладка, блін з дранай бульбы.

Няма смачнейшай ежы, як дранікі са смятанай.

зубачы́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Завостраная палачка для выдалення рэштак ежы, якія заселі паміж зубоў.

адры́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

Выхад газаў (з часцінкамі ежы) са страўніка праз рот.

А. ад рэдзькі.

кроп, -у, м.

Аднагадовая агародная травяністая расліна сямейства парасонавых з вострым прыемным пахам; ужыв. як прыправа да ежы.

|| прым. кро́павы, -ая, -ае.

раз’е́сціся, раз’е́мся, раз’ясі́ся, раз’е́сца; раз’ядзі́мся, раз’ясце́ся, раз’яду́цца; раз’е́ўся, -е́лася; раз’е́шся; зак. (разм.).

Распаўнець ад залішняй, сытай ежы.

|| незак. раз’яда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

уе́жна, безас., у знач. вык.

Дастаткова, багата ежы.

Хоць не ў., ды ўлежна (хоць не дастаткова яды, затое можна спакойна паляжаць; прыказка).