слыхавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да слыху (у 1 знач.). Слыхавыя органы. Слыхавое ўспрыманне. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе слыху. Слыхавая сувязь. Слыхавы дыктант. // Які звязан з успрыманнем гучання мастацкага твора. У вершы [М. Танка «Канцэрт у сене»] што ні радок, то пэўны, адметны слыхавы вобраз. Рагойша.
2. Які служыць для слухання, дае магчымасць слухаць. Слыхавы апарат. Слыхавая трубка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пісьме́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які ўмее чытаць і пісаць; граматны. [Ян:] — Чытайце, хто пісьменны, кніжкі, як стваралася наша зямля. Пестрак. // Які ўмее граматычна правільна пісаць і гаварыць. Пісьменны вучань. // перан. Які мае неабходныя веды ў якой‑н. галіне. Пісьменны інжынер.
2. У якім няма граматычных і стылістычных памылак. Пісьменны дыктант. // перан. Выкананы адпаведна з асноўнымі патрабаваннямі. Пісьменны праект.
3. у знач. наз. пісьме́нны, ‑ага, м. Чалавек, які ўмее чытаць і пісаць. Пісьменнаму і кнігі ў рукі! Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіса́ць сов.
1. в разн. знач. списа́ть;
с. тэкст з кні́гі — списа́ть текст из кни́ги;
с. дыкта́нт у сусе́да — списа́ть дикта́нт у сосе́да;
с. усе́ вы́піскі ў адзі́н сшы́так — списа́ть все вы́писки в одну́ тетра́дь;
с. геро́я рама́на з жыво́й асо́бы — списа́ть геро́я рома́на с живо́го лица́;
с. з карабля́ — списа́ть с корабля́;
2. в разн. знач. исписа́ть;
с. мно́га старо́нак — исписа́ть мно́го страни́ц;
с. каранда́ш — исписа́ть каранда́ш;
3. перен., разг. (избить) исполосова́ть;
с. усю́ спі́ну пу́гай — исполосова́ть всю спи́ну кнуто́м;
◊ с. у расхо́д — списа́ть в расхо́д;
с. у тыра́ж — списа́ть в тира́ж
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)