драпе́жніцкі, -ая, -ае.

1. гл. драпежнік.

2. перан. Шкодніцкі, заснаваны на асабістай выгадзе.

Драпежніцкае высяканне лесу.

Драпежніцкая лоўля рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

леапа́рд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай шэрсцю.

|| прым. леапа́рдавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ха́ус

‘драпежнік з сямейства кашэчых’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ха́ус ха́усы
Р. ха́уса ха́усаў
Д. ха́усу ха́усам
В. ха́уса ха́усаў
Т. ха́усам ха́усамі
М. ха́усе ха́усах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

драпе́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да драпежнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ле́ў

‘драпежнік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ле́ў львы́
ільвы́
Р. льва́
ільва́		 льво́ў
ільво́ў
Д. льву́
ільву́		 льва́м
ільва́м
В. льва́
ільва́		 льво́ў
ільво́ў
Т. льво́м
ільво́м		 льва́мі
ільва́мі
М. льве́
ільве́		 льва́х
ільва́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

барс, ‑а, м.

Буйны драпежнік сямейства катоў з плямістай поўсцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

леапа́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

Буйны драпежнік сямейства кашэчых з плямістай шэрсцю.

[Лац. leopardus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́ма, ‑ы, ж.

Буйны лясны драпежнік сям’і кашэчых, які водзіцца ў Амерыцы; кугуар.

[Ісп. puma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіжа́к, ‑а, м.

Разм. Драпежнік. І ўсюды з клёкатам злавесным У небе кружаць хіжакі. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жывагло́т ’драпежнік, які глытае здабычу жыўцом’, ’бязлітасны прыгнятальнік’. (ТСБМ). Рус. живогло́т ’тс’. Складанае слова з жыв‑, ‑а‑ (< ‑о‑), глот (глът) з наступным пераносам значэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)