Verbum

восць, -і, ж., зб.

Доўгія і больш рэдкія валасы ў шэрсці жывёлы.

В. у футры бабра.

асцё, -я́, н., зб.

Доўгія тонкія асцюкі на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

|| прым. асцёвы, -ая, -ае.

ста́ер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які спецыялізуецца ў бегу ці гонках на доўгія дыстанцыі.

|| прым. ста́ерскі, -ая, -ае.

ды́бы, -аў, адз. ды́ба, -ы, ж.

1. Высокія шасты з прыступкамі для хадзьбы вялікімі крокамі.

2. перан. Пра доўгія ногі. (іран.).

каса́¹, -ы́, мн. ко́сы і (з ліч. 2, 3, 4) касы́, кос, ж.

Доўгія заплеценыя разам валасы.

Улажыць касу вакол галавы.

Расплесці касу.

цыба́ты, -ая, -ае.

1. Высокі, хударлявы.

Ц. хлопец.

2. Пра тонкія і доўгія ногі.

Дзяцюк заскакаў на сваіх цыбатых нагах.

|| наз. цыба́тасць, -і, ж.

на́рты, -аў, адз. на́рта, -ы, ДМ -рце, ж.

Доўгія, вузкія сані ў народаў Поўначы для язды на сабаках або аленях.

|| прым. на́ртавы, -ая, -ае.

Н. шлях.

мача́ла, -ы, мн. -ы, -ча́л і -аў, ж.

Тонкія доўгія палоскі з лубянога слоя ліпавай кары, з якіх вырабляюць рагожу, вяроўкі і пад.

|| прым. мача́льны, -ая, -ае.

рэзанёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.

2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).

|| прым. рэзанёрскі, -ая, -ае.

Р. тон.

хаду́лі, -ду́ль і -яў, адз. хаду́ля, -і, ж.

1. Шасты з высока прыбітымі прыступкамі, стаўшы на якія можна хадзіць вялікімі крокамі.

Хадзіць на хадулях.

2. перан. Пра што-н. напышлівае, высакамернае, ненатуральнае.

3. перан. Доўгія ногі (разм.).