Verbum

міну́ўшчына, -ы, ж.

Тое, што было раней, што даўно прайшло.

Сівая м.

гэ́так, прысл.

Тое, што і так.

Даўно б г.

І г. далей.

І так і г.

любі́цца, люблю́ся, лю́бішся, лю́біцца; незак. (разм.).

Любіць адно аднаго, знаходзіцца ў любоўных адносінах.

Яны даўно любяцца.

быллё, -я́, н., зб.

Высакарослае сцяблістае пустазелле; бур’ян.

◊

Зарасло (парасло) быллём (разм.) — адышло ў нябыт, даўно забыта.

зае́зджаны, -ая, -ае (разм.).

1. Стомлены, змучаны.

З. конь.

2. Даўно вядомы ўсім, збіты.

Заезджаная тэма.

З. жарт.

ле́та, -а, М ле́це, мн. ле́ты, лет і -аў, н.

1. Пара года паміж вясной і восенню.

Людзі рады лету, а пчолы цвету (прыказка).

2. мн. Гады́.

◊

З лета ў лета — круглы год.

Колькі лет, колькі зім — як даўно! (вокліч пры сустрэчы з кім-н., каго даўно не бачыў, з кім даўно не сустракаўся).

|| ласк. ле́цейка, -а, н. і ле́цечка, -а, н. (да 1 знач.).

|| прым. ле́тні, -яя, -яе (да 1 знач.).

Летнія дажджы.

по́даўна, прысл.

1. Даволі даўно.

Сонца п. зайшло.

2. Тым больш.

Калі я паспею, дык ты і п. паспееш.

паўміра́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Памерці — пра ўсіх, многіх.

Бацькі даўно паўміралі.