гало́п, -а і -у, м.

1. -у. Бег каня наўскач.

Скакаць галопам.

2. -а. Даўнейшы танец, а таксама музыка да яго.

Зайграй г.

|| прым. гало́пны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́мнібус, ‑а, м.

Даўнейшы шматмесны конны экіпаж для перавозкі пасажыраў.

[Ад лац. omnibus — усім, для ўсіх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клавесі́н, ‑а, м.

Даўнейшы клавішна-струнны шчыпковы музычны інструмент, папярэднік фартэпіяна.

[Фр. clavecin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лапсарда́к, ‑а, м.

Даўнейшы доўгі сурдут у польскіх і галіцыйскіх яўрэяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагераты́пія, ‑і, ж.

Даўнейшы спосаб фатаграфавання на металічную пласцінку, пакрытую слоем ёдзістага серабра.

[Ад імя фр. мастака Дагера і грэч. typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стари́нный

1. (древний) старада́ўні; старажы́тны, старасве́цкі;

2. (старый) стары́, даўне́йшы, да́ўні.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клавіко́рды, ‑аў; адз. клавікорд, ‑а, М ‑дзе, м.

Даўнейшы клавішна-струнны ўдарны музычны інструмент.

[Фр. clavicorde ад лац. clavis — ключ і грэч. c hordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́ра¹, -ы, мн. -ы, лір, ж.

1. Старажытнагрэчаскі струнны шчыпковы музычны інструмент, які лічыцца сімвалам паэтычнай творчасці.

Л. песняра.

2. Даўнейшы народны беларускі струнны смычковы інструмент.

|| прым. лі́рны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гно́ман, ‑а, м.

Даўнейшы астранамічны інструмент: вертыкальны шост з падстаўкай, пры дапамозе якога вызначалі вышыню Сонца над гарызонтам.

[Ад грэч. gnomon — стрыжань сонечнага гадзінніка; сонечны гадзіннік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кантрада́нс, ‑а, м.

Даўнейшы танец (род кадрылі), які выконваецца чатырма, шасцю або васьмю парамі, а таксама музыка да гэтага танца.

[Фр. contre-danse.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)