лучы́на, -ы, мн. -ы, -чы́н, ж., таксама зб.

Тонкая доўгая сухая шчэпка, якой даўней асвятлялі сялянскія хаты.

Дагарае л.

Нашчапаць лучыны.

|| памянш. лучы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. лучы́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каніфа́с, ‑у, м.

Лёгкая баваўняная тканіна з рэльефным тканым малюнкам, даўней паласатая.

[Ням. Kanevas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарапі́сец, ‑сца, м.

Даўней — пісец, перапісчык, які піша скорапісам. // Той, хто піша хутка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трывуго́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Даўней — трохвугольная форменная шапка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́ха, -і, ДМ пла́се, мн. -і, плах, ж.

1. Кавалак расколатага ўздоўж бервяна.

2. Калода, на якой даўней адсякалі галаву прыгаворанаму да пакарання смерцю, а таксама памост, на якім адбывалася пакаранне.

Класці галаву на плаху (таксама перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бурла́к, ‑а, м.

Даўней — рабочы, які ў арцелі цягнуў паўз бераг супраць цячэння судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сы́тнік, ‑а, м.

Даўней — прыдворны служка, які прыносіў са скляпоў напіткі для царскага стала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старасве́цкі, -ая, -ае.

1. Не сучасны па спосабе жыцця, звычках.

Старасвецкія формы гаспадарання.

2. Які быў даўней і захаваўся да гэтага часу; старамодны.

Старасвецкая каплічка.

Старасвецкае адзенне.

3. Вельмі стары.

Абапал гасцінца растуць старасвецкія дубы.

|| наз. старасве́цкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лэ́дзі,

Даўней — тытул англійскай каралевы. // Жонка лорда, а таксама замужняя жанчына ў арыстакратычным асяроддзі Англіі.

[Англ. lady.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ке́дзюсь ’калісьці, некалі, даўней, у старыцу’ (Нар. лене ). Гл. кедысь.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)